ၿမိဳင္​မဟာ ဓာတ္​႐ွင္​ (အပိုင္​း ၇)

ၿမိဳင္​မဟာ ဓာတ္​႐ွင္​ (အပိုင္​း ၇)
လြန္​ခဲ့​ေသာ အတိတ္​ဆီသို႔

{၂၀}
သစ္​ပင္​​ေနာက္​၌ ကြယ္​၍ ညည္​းညဴ​ေန​ေသာထိုလူတစ္​​ေယာက္​၏ အသံ​ေၾကာင္​​့ ကြၽႏု္​ပ္​ႏွင္​့မင္​းသီဟလည္​း
အသံလာရာသို႔ ​ေျခသံဖြဖြနင္​း၍ ​ေလွ်ာက္​သြားၾကည္​့လိုက္​သၫ္​။အိုမင္​းရင္​့​ေရာ္​​ေနၿပီျဖစ္​​ေသာ အဖိုးအိုတစ္​​ေယာက္​ပင္​။အဖိုးအို၏ အမူအရာမွာ​ေမာပန္​းႏြမ္​းနယ္​​ေနသကဲ့သို႔
သစ္​ပင္​၌မီကာ ဒူးႏွစ္​ဖက္​အားႏွိပ္​လ်က္​ ညည္​းညဴ​ေနသည္​။ကြၽႏု္​ပ္​တို႔လည္​း အဖိုးအိုကိုၾကည္​့ကာ ဂ႐ုနာသက္မိ​ရကား
"အဖိုး ဒီမွာတစ္​​ေယာက္​တည္​း ဘာလုပ္​​ေနတာလဲဟင္​"
" ဒီ​ေတာထဲမွာ ​ေဆးျမစ္​လာ႐ွာရင္​းနဲ႔ ​ေမာပန္​းလို႔ခဏထိုင္​နား​ေနတာပါကြယ္​ ​ေျမး​ေလးတို႔မွာ ​ေရပါရင္​
အဖိုးကိုနဲနဲ​ေလာက္​တိုက္​ခဲ့ပါလား"
"ပါတယ္​ ပါတယ္​ အဖိုး ​ေရာ့ ဒီမွာ"
အဖိုးအို၏ စကားအဆုံး၌ မင္းသီဟလည္​းခ်က္​ခ်င္​းပင္​
ခါးမွ​ေရဘူးအားျဖဳတ္​၍ အဖိုးအိုအား႐ို​ေသစြာကမ္​း​ေပးလိုက္​သည္​။​ေရ​ဆာ​ေန​ေသာ အဖိုးအိုလည္​း မင္​းသီဟ
ကမ္​း​ေပးလိုက္​​ေသာ​ေရဘူးအားလ်င္​ျမန္​စြာပင္​လွမ္​းယူ၍
​ေမာ့​ေသာက္​ခ်လိုက္​​ေတာ့သည္​။
"​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​ကြယ္​ ​ေရာ့ ​ေျမး​ေလးရဲ႕​ေရဘူး"
"​ေက်းဇူးတင္​စရာမလိုပါဘူး အဖိုးရယ္​ ဒါနဲ႔ ​ေန​ေတာင္​ဝင္​​ေတာ့မယ္​ အဖိုးက ဘယ္​ရြာကလဲ လမ္​းၾကဳံရင္​ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔နဲ႔တစ္​ခါတည္​းလိုက္​ခဲ့ပါလားအဖိုး​ေနတဲ့ရြာကို​ေရာက္​တဲ့အထိ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔လိုက္​ပို႔​ေပးပါ့မယ္​"
"ဟုတ္​ပါတယ္​ ကြၽႏု္​ပ္​တို႔လည္​း အခု ျပန္​ၾက​ေတာ့မလို​ေလ"
ကြၽႏု္​ပ္​လည္​း မင္​းသီဟ၏ စကားအား​ေထာက္​ခံသည္​့
အ​ေနျဖင္​့ဝင္​​ေျပာလိုက္​သည္​။
"ရပါတယ္​ကြယ္​ အဖိုးက ဒီ​ေတာထဲမွာပဲ့တဲထိုးၿပီး​ေနတာပါ ဒါနဲ႔ ​ေျမး​ေလးတို႔က ဒီ​ေတာထဲမွာဘာလာလုပ္​ၾကတာလဲ"
"လူနာတစ္​​ေယာက္​အသည္​းအသန္​ျဖစ္​​ေနလို႔ အ​ေရးတႀကီးလိုအပ္​​ေနတဲ့ ​ေဆးပင္​​ေလးလာ႐ွာတာပါ ခင္​​ဗ်"
"​ဪ...​ေတြ႔ၿပီလားကြဲ႔"
"တစ္​​ေနသာကုန္​သြားတယ္​ အဘရယ္​ လိုခ်င္​တဲ့​ေဆးပင္​ကို မရခဲ့ပါဘူး"
"ဘယ္​လို​ေဆးပင္​မ်ိဳးကိုလို​ေနတာလဲ"
"​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​ ​ေဆးပင္​ပါ အဖိုး"
"အိမ္​း..ဘယ္​​ေတြ႔မလဲ ​ေျမး​ေလးရယ္​ ဒီ​ေဆးပင္​မ်ိဳးက
​ေစာင္​့အ​ေ႐ွာက္​ႀကီးတာကိုး ဒီ​ေဆးပင္​မ်ိဳးကို ဒီအတိုင္​း႐ွာလို႔မ​ေတြ႔ႏိုင္​ဘူးကြဲ႔"
"ဘယ္​လို႐ွာရတာလဲဟင္​ အဖိုး"
"သူ႔နာမည္​ကို ​ေအာ္​​ေခၚၿပီး ႐ွာရတာကြဲ႔ သူ႐ွိ​ေနရင္​
ျပန္​ထူးလိမ္​့မယ္​ လာ အဖိုးကူ႐ွာ​ေပးမယ္​"
"ဟုတ္​ကဲ့ အဖိုး"
​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေဆးပင္​အား အဖိုးအို ကူ႐ွာ​ေပးမယ္​​ေျပာၿပီး​ေနရာမွ ထရပ္​လိုက္​​ေတာ့သည္​။ကြၽႏု္​ပ္​လည္​း ​ေတြ႔မ​ေတြ႔မသိ​ေပမယ္​့ အနဲငယ္​​ေတာ့ အားတက္​မိတာအမွန္​ပင္​။
"ကဲ ၾကည္​့ထား​ေျမး​ေလး အဘ​ေခၚျပမယ္​"
"ဟုတ္​ကဲ့"
ကြၽႏု္​ပ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ အဖိုးအိုးအားၾကည္​့၍ မည္​သို႔မည္​ပုံ
႐ွာမည္​ကို စိတ္​ဝင္​စား​ေနမိသည္​။အဖိုးအိုလည္​း ႏႈတ္​ခမ္​းဝ၌ လက္​ႏွစ္​ဖက္​အုပ္​၍ ​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေဆးပင္​အားစတင္​႐ွာ​ေ​ဖြ​ေတာ့သည္​။
"​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ....!"
"​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ ​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ..........."
အဖိုးအို၏ ​ေအာ္​သံကား ​ေတာ​ေတာင္​ တစ္​ခြင္​၌ ပဲ့တင္​ထပ္​ကာ ​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ ဟူ​ေသာအသံက ဟိုးအ​ေဝးဆီသို႔အဆင္​့ဆင္​့ျပန္​႔ႏွံ႔သြား​ေတာ့သည္​။သို႔​ေသာ္​လည္​း
ျပန္​ထူးသံအားမၾကားရ​ေပ။အဖိုးအိုလည္​း တဖန္​ျပန္​၍​ေအာ္​ျပန္​​ေလသည္​။
"​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ!"
"​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ...​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​..​​ေက်ာ္​..​ေက်ာ္​"
ဤတစ္​ခ်ီတြင္​လည္​း ပဲ့တင္​သံသာထပ္​သြားသည္​ ျပန္​ထူးသံအားမၾကားရ​ေပ။ကြၽႏု္​ပ္​တို႔လည္​း ​ေမွ်ာ္​လင္​့ခ်က္​မ႐ွိသလိုသက္​ျပင္​းမ်ားခ်လိုက္​မိ​ေတာ့သည္​။
"အဖိုးရယ္​ ​ေနပါ​ေစ​ေတာ့ ပင္​ပန္းပါတယ္​ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔နဲ႔
မထိုက္​လို႔ျပန္​မထူးတာျဖစ္​ပါလိမ္​့မယ္​"
"ခဏ ​ေျမး​ေလး အဖိုး ထပ္​​ေခၚၾကည္​့အုံးမယ္​"
အဖိုးအိုကား ဇြဲမ​ေလ်ာ့ ​ေနာက္​ထပ္​တစ္​ျပန္​ ​ေခၚျပန္​​ေလသည္​။ကြၽႏု္​ပ္​တို႔မွာ​ေတာ့ ​ေမွ်ာ္​လင္​့ခ်က္​မ႐ွိ​ေသာ မ်က္​ႏွာမ်ိဳးျဖင္​့ပင္​ အဖိုးအိုအားၾကည္​့​ေနမိၾက​ေတာ့သည္​။
"​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ...!"
"​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ...​ေဟ​ေဟ​ေဟ"
"​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ"
"​ေဟာ..ထူးၿပီ ထူးၿပီ"
"​ဗ်ာ...ထုူးလိုက္​ၿပီလား အဘ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔လည္​းမၾကားလိုက္​ပါလား"
"ပဲ့တင္​သံဆုံးမွ ၾကားလိုက္​ရတဲ့ ​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ
ဆိုတဲ့အသံက ျပန္​ထူးတဲ့အသံ​ေပါ့"
"​ဗ်ာ..."
မွန္​ပါသည္​ ပဲ့တင္​သံအဆုံး၌ ​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​​ေရဟူ​ေသာ
မည္​သည္​့အသံႏွင္​့မွ်မတူ​ေသာအသံအား ကြၽႏု္​ပ္​တို႔နားမွ
မသိမသာ​ေလးၾကားလိုက္​ရသည္​မဟုတ္​ပါလား။
"ကဲလာ...အသံၾကားတဲ့​ေနရာဆီလိုက္​သြားၾကရ​ေအာင္​"
"ဟုတ္​ကဲ့"
အဖိုးအိုမွာ အသံလာရာသို႔ ျမန္​ဆန္​စြာပင္​ ​ေ႐ွ႕မွဦး​ေဆာင္​ထြက္​သြား​ေတာ့သည္​။အသံမွာ​ေတာင္​ထိပ္​​ေပၚမွျဖစ္​ၿပီး
​ကြၽႏု္​ပ္​တို႔​ေတာင္​ထိပ္​သို႔ တက္​လာခဲ့ၾကသည္​။​ေတာင္​ထိပ္​သို႔​ေရာက္​သည္​ႏွင္​့ အဖိုးအို ​ေဆးပင္​အား​ေအာ္​​ေခၚျပန္​သည္​။
"​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ..."
"​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ"
"ဟင္​ ..အဖိုး​ေတာင္​​ေအာက္​ကို​ေရာက္​သြားျပန္​ၿပီ"
{၂၁}
"အင္​း အဖိုးသိၿပီ ​ေျမး​ေလးတို႔ ဒီသစ္​ပင္​မွာကြယ္​ၿပီး
အသာ​ေစာင္​့ၾကည္​့​ေနၾက အဖိုး​ေတာင္​​ေအာက္​ကိုဆင္​းၿပီး
သြား​ေခၚမယ္​ အဖိုး​ေခၚသံ ဆုံးလို႔ အသံထြက္​လာတဲ့အပင္​ဆိုႏုတ္​သာႏုတ္​ယူလိုက္​​ေတာ့"
"ဟုတ္​ကဲ့ အဖိုး"
"အဖိုး​ေနာက္​က ကြၽႏု္​ပ္​​ေရာလိုက္​ခဲ့မယ္​​ေလ"
"ရတယ္​ ရတယ္​ ႏွစ္​​ေယာက္​မ်က္​လုံး႐ွင္​႐ွင္​သာ​ေစာင့္​့ၾကည္​့ထားၾက ​ေတာ္​ၾကာ​ေန​လႊတ္​သြားအုံးမယ္​"
"ဟုတ္​"
အဖိုးအိုလည္​း​ေျပာရင္​းပင္​ ​ေတာင္​​ေအာက္​သို႔ဆင္​းခ်သြား​ေတာ့သည္​။ကြၽႏု္​ပ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​မွာလည္​း အဖိုးအိုမွာထားခဲ့သည္​့အတိုင္​း သစ္​ပင္​​ေနာက္​မွပုန္​းကြယ္​၍အ​ေျခအ​ေနအား​ေစာင္​့ၾကည္​့​က်န္​ခဲ့ရ​ေတာ့သည္​။ခဏမွ်အၾကာ၌ ​ေတာင္​​ေအာက္​ဆီမွ
"​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရ"
ဟူ​ေသာအဖိုးအို ၏ အသံအား မတိုးမက်ယ္​​ေလးၾကားလိုက္​ရသည္​။အဖိုးအို၏ အသံဆုံးၿပီးတစ္​ၿပိဳင္​နက္​ပင္​ကြၽႏု္​ပ္​တို႔သစ္​ပင္ရွိရာမလွမ္​းမကမ္​းမွ တစ္​​ေတာင္​ခန္​႔ သစ္​ပင္​​ေလးတစ္​ပင္​ လႈပ္​႐ွားလာၿပီး ​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေရဟူ​ေသာအသံထြက္​လာကာ ျပန္​ၿငိမ္​က်သြား​ေလသည္​။
"​ေဟာ ဟို ဟိုမွာ ​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေဆးပင္​နဲ႔တူတယ္​ မင္​းသီဟ"
"ဟုတ္​တယ္​ ဦး​ေလး လာအျမန္​သြားႏုတ္​ၾကရ​ေအာင္​"
မ​ေမွ်ာ္​လင္​့ဘဲ​ေတြ႔လိုက္​ရ​ေသာ ​ေဆးပင္​​ေၾကာင္​့ ကြၽႏု္​ပ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​လည္​း ဝမ္​းသာ​ေပ်ာ္​ရြင္​စြာပင္​ ​ေဆးပင္​အား
ႏုတ္​ယူလိုက္​​​ေလသည္​။​ေဆးပင္​၏ အျမစ္​၌ကားထူးဆန္​းစြာပင္​ ​ေဇာ္​ဂ်ီပုံ​ေလးနဲ႔ဆင္​တူ​ေန​ေပသည္​။ကြၽႏု္​ပ္​လည္​း
ႏုတ္​ယူထား​ေသာ​ေဆးပင္​အားဝမ္​းသာအားရ ကိုင္​​ေျမႇာက္​ကာ
"​​ေဆးပင္​ရၿပီကြ မိုးက​ေလး​ေရ မင္​းမ​ေသ​ေတာ့ဘူးကြ
မ​ေသ​ေတာ့ဘူး ဟားဟားဟားဟား "
"ကဲ ​ဦး​ေလး ​ေပ်ာ္​​ေနလို႔မၿပီး​ေသးဘူး ​ေတာင္​​ေအာက္​မွာ႐ွိတဲ့အဖိုးကို ​ေက်းဇူးတင္​စကားသြား​ေျပာၿပီး အိမ္​ျပန္​ၾကစို႔​ဗ်ာ"
"ဟာ..ဟုတ္​သားပဲ့ လာျမန္​ျမန္​သြားရ​ေအာင္​"
​ႏုတ္​ယူထား​ေသာ​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေဆးပင္​အား
ပလိုင္​းထဲသို႔ထည္​့လိုက္​ၿပီး ကြၽႏု္​ပ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ အဖိုးအိုဆင္​းသြားသည္​့ လမ္​းအတိုင္​း အဖိုးအိုဆီသို႔
ဆင္​းလိုက္​သြားသည္​။​ေတာင္​​ေအာက္​သို႔​ေရာက္​၍အဖိုးအိုအား ႐ွာၾကည္​့ပါ​ေသာ္​လည္​း အဖိုးအိုမွာ​ေတာင္​​ေအာက္​၌ ႐ွိမ​ေန​ေခ်။
"ဘယ္​​ေရာက္​သြားပါလိမ္​့ အဖိုး​ေရ အဖိုး!"
မင္​းသီဟ လိုက္​လံ​​ေအာ္​​ေခၚၾကည္​့လိုက္​​ေပမယ္​့
အဖိုး၏ တုံ႔ျပန္​သံအား ျပန္​မၾကား​ရ။အဖိုးအိုကား​ေပ်ာက္​ခ်င္​းမလွ​ေပ်ာက္​သြား​ေခ်ၿပီ။
"ျပန္​သြားၿပီထင္​တယ္​ မင္​းသီဟ တိမ္​​ေတြ​ေတာင္​​ေတာက္​​ေနၾကၿပီ မ​ေမွာင္​ခင္​ ၿမိဳင္​ႀကီးဂူကို ျပန္​ၾက​ရ​ေအာင္​ကြာ"
"ဟုတ္​ကဲ့ ဦး​ေလး"
အဖိုးအိုအား​ေက်းဇူးတင္​စကား​ေျပာခ်င္​ပါ​ေသာ္​လည္​း
ဘယ္​လိုမွမ​ေတြ႔​ေတာ့သည္​့အဆုံး၌ က​ြၽႏု္​ပ္​တို႔လည္​းလက္​​ေလ်ာ့ကာ ၿမိဳင္​ႀကီးငူဆီသို႔​​ေျခဦးလွည္​့လိုက္​ေတာ့သည္​။ထိုအခိုက္​ ကြၽႏု္​ပ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​႐ွိရာသို႔ ​ေတာင္​​ေပၚမွ တစ္​စုံတစ္​ခုလိမ္​့က်ဆင္​းလာ​ေလသည္​။ကြၽန္​ုပ္​တို႔လည္​း
လန္​႔လန္​႔ျဖင္​့လွည္​့ၾကည္​့လိုက္​မိရာ ျပဳတ္​က်လာ​ေသာ
အရာကား ဝတ္​စုံအနက္​​ေရာင္​ဝတ္​ဆင္​ထား​ေသာလူတစ္​​ေယာက္​ပင္​။​ေတာင္​​ေပၚမွ ဒလွိမ္​့​ေခါက္​​ေခြးျပဳတ္​က်လာ​ေသာ ထိုသူအားမင္​းသီဟမွ လ်င္​ျမန္​စြာပင္​​ေပြ႔ဖက္​ဖမ္​းယူလိုက္​​ေလသည္​။သို႔​ေသာ္​လည္​း ျပဳတ္​က်လာ​ေသာအ႐ွိန္​​ေၾကာင္​့ မင္​းသီဟပါ ႏွစ္​လံခန္​႔လွိမ္​့ဆင္​းသြား​ကာ သစ္​ပင္​တစ္​ပင္ႏွင္​့ခံ၍ ၿငိမ္​သြားသည္​။မင္​းသီဟမွ​ေအာက္​ကျဖစ္​၍ ျပဳတ္​က်လာ​ေသာ သူက​ေတာ့အ​ေပၚမွျဖစ္​သည္​။ကြၽႏု္​ပ္​လည္​း စိတ္​ပူ​ေဇာျဖင္​့ မင္​းသီဟတို႔ဆီသို႔ဆင္​းလိုက္​သြားရ​ေတာ့သည္​။မင္​းသီဟ အ​ေပၚ၌ပိ​ေန​ေသာ သူမွာ အရင္​ထလာၿပီး အက်ႌမ်ားအားခါရံလိုက္​သည္​။မိန္​းခ​ေလးတစ္​​ေယာက္​ပင္​။
"​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​႐ွင္​"
"ရပါတယ္​"
"ဘာျဖစ္​သြား​ေသးလဲ တူမ​ေလး"
"နဲနဲ​ေလးပြန္​းပဲ့႐ုံ​ေလာက္​ပါ"
"​ေတာ္​​ေသးတာ​ေပါ့ကြယ္​ ကြၽႏု္​ပ္​ျဖင္​့စိတ္​ကိုပူသြားတာပဲ့"
"ဒါနဲ႔ မင္​းက ဘယ္​လိုျဖစ္​ၿပီးျပဳတ္​က်လာတာလဲ ဒီ​ေတာႀကီးထဲမွာတစ္​​ေယာက္​တည္​းဘာလာလုပ္​တာလဲ
မင္​း လူ​ေကာဟုတ္​ရဲ႕လား"
"​ေမးခြန္​း​ေတြကလည္​းမ​်ားလိုက္​တာ႐ွင္​ ဘယ္​ကစ​ေျဖရမလဲ​ေတာင္​မသိ​​ေတာ႔ဘူး ကြၽန္​မက အ​ေခါင္​း​ေပ်ာက္​ရြာကပါ​ေတာထဲ မိႈလာ႐ွာရင္​းက ​ေျခ​ေခ်ာ္​ၿပီးလွိမ္​့က်လာတာ"
"​​မိႈ႐ွာတယ္​လို႔သာ​ေျပာတယ္​ ဘာမိႈမွလည္​း​မ​ေတြ႔ပါလား"
"ျပဳတ္​က်တုန္​းက အ​​ေပၚမွာက်န္​ခဲ့တယ္​"
"ကဲ ​​ေနဝင္​ၿပီ တူမ​​ေလး ျပန္​ရအဆင္​​ေျပပါ့မလား က​်ြႏု္​ပ္​တို္​့လိုက္​ပို႔ရအုံးမလား "
"​ေနပါ​ေစ႐ွင္​ ကြၽန္​မျပန္​တတ္​ပါတယ္​"
"ဒါနဲ႔ မင္​းနာမည္​က"
"ခင္​ႏြဲ႔ရီပါ"
"ကို႔ နာမည္က မင္​းသီဟပါ"
"႐ွင္​"
မင္​းသီဟ နာမည္​အားျပန္​မိတ္​ဆက္​လိုက္​သည္​ႏွင္​့ခင္​ႏြဲ႔ရီလည္​း အံ့ျသသည္​့အမူအရာမ်ိဳးျဖင္​့မ်က္​လုံးႏွစ္​လုံး
အဝိုင္​းသားျဖစ္​သြား​ေတာ့သည္​။
"ဘာျဖစ္​လို႔လဲ ထူးဆန္​း​ေနလို႔လား"
"ဟို..ဟို​ေလ မင္​းသီဟဆို​ေတာ့ ၾကားဖူး​ေနတဲ့​ေၾကာင္​ပ်ံမင္​းသီဟ လားလို႔ပါ"
"ဟားဟား ဟုတ္​ပါတယ္​ ဒီဦး​ေလးနာမည္​က​ေတာ့
ဦး​ေလး ဦး​ေလးနာမည္​ဘယ္​လို​ေခၚလဲဟင္​"
"ကြၽႏု္​ပ္​နာမည္​ကတစ္​လုံးတည္​း ဂြတ္​ တဲ့"
{၂၂}
"​ေအာ္​..ဒါဆိုဦးဂြတ္​​ေပါ့ မွတ္​ထားပါ့မယ္​႐ွင္​"
"​ေကာင္​းပါၿပီကြယ္​"
"​ေနဝင္​​ေတာ့မယ္​ဆို​ေတာ့ကြၽန္​မျပန္​​ေတာ့မယ္​​ေနာ္​"
"​ ကြၽႏု္​ပ္​တို႔လည္​း ျပန္​ရ​ေတာ့မွာ ​ေနာက္​​ေတြ႔ရင္​လည္​း​ေခၚအုံး​ေနာ္​"
"ဟုတ္​"
ခင္​ႏြဲ႔ရီ ဆိုသည္​့မိန္​ခ​ေလးလည္​း ကြၽႏု္​ပ္​တို႔အားႏႈတ္​ဆက္​ၿပီးသည္​ႏွင္​့ ​ေတာထဲသို႔ လွည္​့ၾကည္​့လွည္​့ၾကည္​့လုပ္​ကာဝင္​​ေရာက္​သြား​ေလ​ေတာ့သည္​။ကြၽႏု္​ပ္​ႏ​ွင္​့မင္​းသီဟလည္​း ၿမိဳင္​ႀကီးငူဆီသို႔ ......
                                 ########
"​ေဟ..ရလာတယ္​ဟုတ္​လား မင္​းသီဟ"
"ဟုတ္​တယ္​ အဘ ​ေတာထဲမွာ​ေတြ႔တဲ့ အဖိုးအိုတစ္​​ေယာက္​ကကူ႐ွာ​ေပးလို႔"
"ဘယ္​ ဘယ္​မွာလဲ အဲဒီ​ေဆးပင္​ အဘကိုျပပါအုံး"
"ဒီမွာပါ အဘ"
"ထူးဆန္​းလိုက္​တာ တကယ္​့ကို​ေတာင္​လုံး​ေက်ာ္​​ေဆးပင္​ပဲ့
ဒီလိုလြယ္​လြယ္​နဲ႔ရမယ္​လို႔ မထင္​ထားခဲ့ဘူး မင္​းတို႔နဲ႔ထိုက္​လို႔ရခဲ့တာပဲ့ အဲဒီအဖိုးအို ဘယ္​လို​ေတြ႔ခဲ့ၾက​တာလဲ"
"ဒီလိုပါ အဘ"
မင္​းသီဟလည္​း အဖိုးအိုအား​ေရတိုက္​သည္​့အခ်ိန္​မွ ​ေဆးပင္​ကူ႐ွာ​ေပးၿပီး​ေပ်ာက္​ခ်င္​းမလွ​ေပ်ာက္​သြားသည္​အထိ ျဖစ္​​ေၾကာင္​းကုန္​စင္​အား​ေျပာျပလိုက္​သည္​။
"အင္​း..အဘထင္​တာမလြဲရင္​မင္​းတို႔​ေတြ႔ခဲ့တဲ႔အဖိုးအိုက လူမဟုတ္​ဘူးကြဲ႔ ​ေတာ​ေတာင္​ကို​ေစာင္​့​ေ႐ွာက္​တဲ့ပုဂၢိဳလ္​တစ္​ဦးပဲ့ျဖစ္​ရမယ္​"
"​ဗ်ာ...​ေတာ​ေတာင္​​ေစာင္​့တဲ့ပုဂၢိဳလ္​ဟုတ္​လား"
"ဟုတ္​တယ္​ကြဲ႔ အဲဒီပုဂၢိဳလ္​​ေတြက သူတို႔ကိုမ​ေမ့ရင္​ သူတို႔ကလည္​း ကိုယ္​့ကိုမ​ေမ့ၾကဘူး ​တန္​ျပန္​​ေက်းဇူးတုံ႔ျပန္​တတ္​ၾကတယ္​"
"​ေအာ္​..အဘ​ေျပာမွသတိရ​ေတာ့တယ္​ ကြၽန္​​ုပ္​တို႔
​ေန႔လည္​က ထမင္​းစားခါနီး မင္​းသီဟက ​ေတာ​ေတာင္​
​ေစာင္​့​နတ္​​ေတြအတြက္​ဆိုၿပီး ထမင္​းနဲ႔ဟင္​း တစ္​ခ်ိဳ႕ ပူ​ေဇာ္​လိုက္​​ေသးတယ္​ အဲဒါ​ေၾကာင္​့ထင္​တယ္​​ေနာ္​ အဘ"
"သိပ္​ဟုတ္​တာ​ေပါ့ကြယ္​ "
"​ေအာ္​ ၿပီး​ေတာ့ အဘ အခုျပန္​ခါနီးအခ်ိန္​​ေလာက္​က
​ေတာထဲမွာ မိန္​းခ​ေလးတစ္​​ေယာက္​​ေတြ႔ခဲ့​ေသးတယ္​
သူ႔နာမည္​က ခင္​ႏြဲ႔ရီတဲ့"
"ခင္​ႏြဲ႔ရီ ဟုတ္​လား"
"ဟုတ္​တယ္​ အဘ ​​ေတာထဲမွာမိႈလာ႐ွာတယ္​လို႔​ေတာ့​ေျပာတယ္​ ​ေတာင္​​ေပၚက​ေျခ​ေခ်ာ္​ၿပီးျပဳတ္​က်လာလို႔
ကြၽန္​​ေတာ္​​ေတာင္​ ဖမ္​း​ေပးလိုက္​ရ​ေသးတယ္​"
"သီဟ​ေရ..တို႔သတိထားရမယ္​့အခ်ိန္​ကို​ေတာ့​ေရာက္​လာၿပီ ခင္​ႏြဲ႔ရီဆိုတာ အ​ေခါင္​း​ေပ်ာက္​ရြာက ပညာသည္​မမယ္​ခရဲ႕ ​ေျမးမ​ေလးပဲ့ "
"​ေဒၚမယ္​ခရဲ႕ ​ေျမးျဖစ္​တာနဲ႔ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔သတိထားရမွာက ဘာဆိုင္​လို႔လဲ အဘရဲ႕"
"မမယ္​ခက သာမန္​လူမဟုတ္​ဘူး မင္​းသီဟ သူကအဘကို
ဖိုဝင္​မ​ေအာင္​ျမင္​​ေအာင္​ အမ်ိဳးမ်ိဳး​ေႏွာက္​ယွက္​လာခ့ဲတဲ့သူပဲ့ အခုလည္​း မင္​းတို႔​ေတာထဲမွာျမင္​ခဲ့ရတဲ့
မမယ္​ခရဲ႕​ေျမး ခင္​ႏြဲ႔ရီနဲ႔​ေတြ႔ခဲ့တာဟာ သိပ္​မ႐ိုးသားဘူးလို႔ထင္​တယ္​ အဘခန္​႔မွန္​းပုံအရဆိုရင္​ခင္​ႏြဲ႔ရီကို အဘတို႔အဆီ အ​ေျခအ​ေနၾကည္​့ခိုင္​းတာျဖစ္​ရမယ္​"
"ဟုတ္​ကဲ့ပါ အဘ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ သတိထားပါ့မယ္​"
"ကဲ လာ လူနာ​ေဆးကုရ​ေအာင္​ အဘကို ​ေဆး​ေတြကူႀကိတ္​​ေပးပါအုံး"
"ဟုတ္​ကဲ့ အဘ"
အျပင္​ဖက္​၌ အ​ေမွာင္​ရိပ္​မ်ားဖုံးလႊမ္​းလိုက္​​ေပၿပီ။ပတ္ပတ္​လည္​၌ မီးတိုင္​မ်ား ထြန္​းညႇိထား၍ လင္​းထိန္​​ေန​ေသာဂူ​ေလးထဲ႐ွိ ​ေက်ာက္​ကုတင္​​ေပၚ၌ ​လဲ​ေလ်ာင္​း​ေမ့​ေျမာ​ေန​ေသာမိုးက​ေလးနံ​ေဘးတြင္​​ေတာ့ ​ေဆးကု​ေပး​ေန​ေသာ ဆရာႀကီးဦးဘခ်ိဳႏွင္​့အတူ ကြၽႏု္​ပ္​၊မင္​းသီဟ၊​ေႏွာင္းခင္​ပ်ိဳတို႔မွာလည္​း လိုအပ္​တာမ်ားဝိုင္​းကူလုပ္​​ေပးရင္​း ​ေထြရာ​ေလးပါး​ေျပာဆို​ေနၾကလ်က္​။ကြၽႏု္​ပ္​ ဦးဘခ်ိဳနံ​ေဘး၌ ဝိုင္​းကူလုပ္​​ေပး​ေနရင္​း ​ေဆးႀကိတ္​​ေန​ေသာ မင္​းသီဟ အား သိခ်င္​​ေနသည္​့
အ​ေၾကာင္​းအရာမ်ား ​ေမးျဖစ္​ခဲ့သည္​။
"မင္​းသီဟ "
"ခင္​​ဗ်ာ ဦးဂြတ္​"
"ဟို ခ​ေလးမ​ေလးက မင္​းညီမ​ေလးလား"
"ဟုတ္​ပါတယ္​ ​ေႏွာင္​းခင္​ပ်ိဳလို႔ ​ေခၚပါတယ္​ ခင္​​ဗ်"
​ေႏွာင္​းခင္​ပ်ိဳ​ေလးက ကြၽႏု္​ပ္​အားျပဳံးျပသည္​။
"ညီမ​ေလး ဒီဦး​ေလး နာမည္​က ဦးဂြတ္​တဲ့"
"ဟုတ္​ကဲ့ ဦး​ေလးဂြတ္​ ကြၽန္​မနာမည္​ ​ေႏွာင္​းခင္​ပ်ိဳလို႔​ေခၚပါတယ္​႐ွင္​့ ​ေခၚရခက္​ရင္​​ေတာ့ ​ေႏွာင္​းလို႔ပဲ့​ေခၚလို႔ရပါတယ္​"
"ကိစၥမ႐ွိပါဘူးကြယ္​ ဒါနဲ႔
မင္​းတို႔​ေမာင္​ႏွမနဲ႔ အဘ ကဘာ​ေတာ္​သလဲဟင္​"
"အဘက ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေမာင္​ႏွမကို ​ေမြးစားထားတဲ့
​ေမြးစားအ​ေဖ​ေပါ့​ဗ်ာ လြန္​ခဲ့​ေသာ ၈ႏွစ္​​ေလာက္​ကတည္​း
က တစ္​ရြာလုံးရဲ႕ အႏွိမ္​ခံဘဝနဲ႔ ဒုကၡ​ေရာက္​​ေနတဲ့ မိဘမဲ့
ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေမာင္​ႏွမႏွစ္​​ေယာက္​ကို အဘ က​ေခၚယူ​ေမြး
စားခဲ့တာ​ေလ"
"မင္​းရဲ႕ အ​ေၾကာင္​း​ေလး ​ေျပာျပလို႔ရင္​ ​ေျပာျပပါလားကြာ"
ကြၽႏု္​ပ္​၏ သိခ်င္​​ေဇာျဖင္​့​ေျပာလိုက္​သည္​့စကားအဆုံး၌
မင္​းသီဟလည္​း ႀကိတ္​လက္​စ ​ေဆးအားခဏရပ္​လိုက္​ကာ ​ေမွာင္​​ေန​ေသာ ဂူအျပင္​ဖက္​သို႔ ​ေငးရီၾကည္​့လိုက္​ေလ​သည္​။
"အျဖစ္​အပ်က္​က ဒီလိုပါ ဦးဂြတ္​ရယ္​..."

အပိုင္​း ၈ ဆက္​ရန္​

Credits