ၿမိဳင္​မဟာ ဓာတ္​႐ွင္​ (အပိုင္​း ၅)

ၿမိဳင္​မဟာ ဓာတ္​႐ွင္​ (အပိုင္​း ၅)
ၿမိဳင္​မဟာသို႔ ခရီးႏွင္​ရ​ေပၿပီ...

{၁၃}
ကြၽႏု္​ပ္​ႏွင္​့မိုးက​ေလးမွာ အ​ေမွာင္​ထဲ ရမ္​းသမ္​းတိုး၍ ​ေျခဦးတည္​့ရာသို႔ ​ေျပးထြက္​လာခဲ့သည္​။ပုလိပ္​မ်ားမွာလည္​းကြၽႏု္​ပ္​တို႔​ေနာက္​မွ ဓာတ္​မီးမ်ားတစ္​ဝင္​းဝင္​းနဲ႔ထပ္​ၾကပ္​မကြာ လိုက္​လာၾကလ်က္​။
"မိုးက​ေလး ​ေျပးထား"
"ဆာဂြတ္​ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ ​ေတာႀကီးထဲ​ေရာက္​လာၿပီ​ဗ်
ဘယ္​​ေရာက္​​ေနၿပီလဲမသိဘူး"
"ဒိုင္​း ဒုိင္​း"
"တပည္​့ႀကီး ငုံ႔​ေ႐ွာင္​ထား ဆက္​​ေျပး"
"​ေဟာဟဲ"
"​ေဟာဟဲ"
ကြၽန္ုပ္​တို႔ ​ေျပးလာရင္​း ​ေတာႀကီးထဲ​ေရာက္​လာ​ေပသည္​။​ေတာႀကီးထဲမွတဆင္​့ ​ေတာင္​​ေစာင္​းတဖန္​ျဖစ္​သြား​ေပရာ ကြၽႏု္​ပ္​တို႔လည္​း ပုလိပ္​မ်ား၏ က်ည္​ဆံမ်ားကိုသာလႊတ္​​ေအာင္​​ေ႐ွာင္​ရင္​း ​ေရာက္​ခ်င္​ရာ​ေရာက္​ ​ေျပးတက္​လာခဲ့ရ​ေတာ့သည္​။​ေမာပန္​း​ေသာ္​လည္​း ကြၽႏု္​ပ္​တို႔မွာ တစ္​စကၠန္​႔မွ်ပင္​နား မည္​ၾကံ၍မရ ပုလိပ္​မ်ားကား မလွမ္​းမကမ္​းမွမီး​ေရာင္​တဝင္​းဝင္​းျဖင္​့ပင္​လိုက္​ပါ​ေနၾကဆဲျဖစ္​​ေပရာ မနားတမ္​းသာ ​ေျပး​ေနရ​ေတာ့သည္​။ပုလိပ္​မ်ားသည္​လည္​း
​ေၾကာင္​ပ်ံဟုအပိုင္​တြက္​၍ ဖမ္​းမမိႏိုုင္​​ေသာထို​ေၾကာင္​ပ်ံအား ယ​ေန႔ညတြင္​ျဖင္​့​ေရဆုံး​ေျမဆုံးမမိမိ​ေအာင္​လိုက္​မည္​ဟု ​ေတြး​ေတာထားၾကပုံရပါခ်ိမ္​့။ကြၽႏု္​ပ္​တို႔လည္​း ​ေတာင္​​ေစာင္​းအတိုင္​းတက္​​ေျပး​ေနရင္​းမွ ​ေျမျပန္​႔တဖန္​ျဖစ္​သြား​ေပရာ ​ေျမျပန္​႔အတိုင္​းသာ ဆက္​​ေျပးရျပန္​​ေပ​ေတာ့သည္​။
"ဟိုး...ဆာဂြတ္​"
"ဟင္​ ​ေက်ာက္​ကမ္​းပါးႀကီး မိုး မိုးက​ေလး ကြၽႏု္​ပ္​တို႔ဘာဆက္​လုပ္​ၾကမလဲ"​
မွန္​ပါသည္​။​ေ႐ွ႕တြင္​ကား ျမင္​့မားလွ​ေသာ ​ေက်ာက္​ကမ္​းပါးႀကီး ခံ​ေန​ေပ၍ ကြၽႏု္​ပ္​တို႔ ဆက္​လက္​​ေျပး၍ မရ​ေတာ့​ေပ။ျမင္​့မားလွ​ေသာ​ေက်ာက္​ကမ္​းပါးႀကီး၏ ​ေအာက္​တြင္​ကား လိႈင္​းသံ တစ္​ဝုန္​းဝုန္​းျဖင္​့ ပင္​လယ္​ျပင္ႀကီး။ကြၽႏု္​ပ္​တို႔မွာ​ေျပးလာသည္​့အ႐ွိန္​​ေၾကာင္​့ ​ေက်ာက္​ကမ္​းပါး၏ အစြန္​းသို႔အ​ေရာက္​ျပဳတ္​မက်ရန္​ မနည္​းအ႐ွိန္​သတ္​လိုက္​ရ​ေတာ့သည္​။
"​ေဟ့ ရပ္​ၾကစမ္​း ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆးအဖမ္​းခံပါ"
"ဟာ မီလာၿပီ မိုးက​ေလး ဘယ္​လိုလုပ္​ၾကမလဲ"
"ကမ္​းပါး​ေအာက္​ခုန္​ခ်ၾကမယ္​ ဆာဂြတ္​"
"ျဖစ္​ပါ့မလား အျမင္​့ႀကီးပဲ့"
"ခုန္​ခ် ၾကမယ္​မၾကံနဲ႔​ေနာ္​ ဒီမွာ​ေတြ႔တယ္​မလား ​ေသနတ္​"
ပုလိပ္​မ်ား ကြၽႏု္​တို႔ကို ​ေသနတ္​မ်ားျဖင္​့ ဝိုင္​းခ်ိန္​၍ ၿခိမ္​း​ေခ်ာက္​​ေနၾကသည္​။ထိုအခိုက္​ မိုးက​ေလး ကြၽႏု္​ပ္​လက္​ကို
ဖမ္​းကိုင္​လိုက္​ၿပီး
"လာ ဆာဂြတ္​"
"ဟ ဟ မိုးက​ေလး"
​ေက်ာက္​ကမ္​းပါး​ေအာက္​ ခုန္​ခ်မည္​ အျပဳ
"ဒိုင္​း"
"အား"
"မိုးက​ေလး!!"
ပုလိပ္​မ်ားဆီမွ ​ေသနတ္​က်ည္​ဆံမွာ မိုးက​ေလး ပုခုံးသို႔​ေဖာက္​ဝင္​သြားၿပီး မိုးက​ေလး ကမ္​းပါး​ေအာက္​သို႔ျပဳတ္​က်သြား​ေလ​ေတာ့သည္​။ကြၽႏု္​ပ္​လည္း မိုးက​ေလး​ေသနတ္​ထိ၍ ျပဳတ္​က်သည္​ႏွင္​့ စိတ္​ပူစိတ္​ႏွင္​့အတူ မိုးက​ေလး​ေနာက္​သို႔ ခုန္​ခ်လိုက္​သြားသည္​။ျမင္​့မားလွ​ေသာ​ေက်ာက္​ကမ္​းပါးမွတဆင္​့ ကြၽႏု္​ပ္​တို႔ဆရာတပည္​့ႏွစ္​​ေယာက္​ ပင္​လယ္​ျပင္​​ေပၚသို႔ တစ္​ဟုန္​ထိုးဆင္​းခ်လာ​ေ​​လေတာ့၏​။မိုးက​ေလးမွာ​ေတာ့ ​ေသနတ္​ထိထား​ေသာဒါက္​ရာအ႐ွိန္​​ေၾကာင္​့
​ေမ့​ေမ်ာ​ေနရင္​းပင္​။ကြၽႏု္​ပ္​ႏွင္​့မိုးက​ေလး ​ေက်ာက္​ကမ္​းပါးႀကီး​ေပၚမွ ပင္​လယ္​ျပင္​ဆီသို႔ ​ေကာင္​းကင္​​ေပၚပ်ံဝဲ၍
အစာ႐ွာ​ေန​ေသာသိန္​းငွက္​သဖြယ္​ က်ဆင္​း​ေနတုန္​း တျခားသိန္​းငွက္​တစ္​​ေကာင္​မွ ကြၽႏု္​ပ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​အား
လာ​ေရာက္​ကုတ္​ခ်ီလိုက္​သည္​့ႏွယ္​ အနက္​​ေရာင္​ဝတ္​စုံ
ဝတ္​ဆင္​ထားၿပီး မ်က္​ႏွာအား အနက္​​ေရာင္​အပိုင္​းျဖင္​့စည္​းထား​သည့္​လူတစ္​​ေယာက္​မွ ကြၽႏု္​ပ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​အား ပိုက္​ခ်ီ၍ ပင္​လယ္​ကမ္​းစပ္​တစ္​ခုဆီဦးတည္​လိုက္​သည္​။
က​ြၽႏု္​ပ္​လည္​း အံ့ျသထိတ္​လန္​႔ျခင္​းႏွင္​့အတူ ထိုသူ၏ လက္​
ထဲမွပင္​
"ဟင္​..မင္​း မင္​းဘယ္​သူလဲ"
ကြၽႏု္​ပ္​၏ အ​ေမးကိုျပန္​မ​ေျဖ။ထိုသူမွာ ​ေအး​ေဆးတည္​ၿငိမ္​စြာပင္​ ကြၽႏု္​ပ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကိုပိုက္​လ်က္​ ကမ္​းစပ္​၌ သက္​ဆင္​းလိုက္​​ေတာ့သည္​။ကမ္​းစပ္​​ေရာက္​သည္​ႏွင္​့ ထိုသူမွ ကြၽႏု္​ပ္​ကိုလႊတ္​လိုက္​ၿပီး သတိ​ေမ့​ေန​ေသာ မိုးက​ေလးအား
ျပာျပာသလဲျဖင္​့ၾကည္​့၍
"​ေသြးထြက္​မလြန္​ခင္​ တစ္​ခုခုလုပ္​မွရမယ္​"
"​ေဟ့ ကြၽႏု္​ပ္​တပည္​့ကို ဘာမွမလုပ္​နဲ႔​ေနာ္​
ကြၽႏု္​ပ္​တပည္​့သာ တစ္​ခုခုျဖစ္​ရင္​​ေတာ့ မင္​းကိုကြၽႏု္​ပ္​ကိုယ္​တိုင္​အ​ေသသတ္​ပစ္​မယ္​"
"မလုပ္​လို႔မရဘူး​ဗ် ​ေသြးထြက္​လြန္​ရင္​ အသက္​ပါ​ေသႏိုုင္​တယ္​"
​ေျပာၿပီး အနက္​​ေရာင္​လူသား ၄င္​း၏ အဝတ္​စတစ္​ခ်ိဳ႕ကို ျဖဲလိုက္​ၿပီး မိုးက​ေလး၏ ဒါဏ္​ရာအားစည္​း​ေပးလိုက္​သည္​။
ထို​ေနာက္​ မိုးက​ေလးအား သူ႔၏ ​ေက်ာ​ေပၚသို႔ပိုးတင္​၍
"ကဲ ဦး​ေလး ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေနာက္​ကလိုက္​ခဲ့ သူ႔ကိုအခ်ိန္​မီ
​ေဆးကု​ေပးရမယ္​"
ထိုကဲ့သို႔​ေျပာၿပီး မိုးက​ေလးအား ပိုး၍​ေတာထဲသို္​​ေျပးဝင္​သြား​ေလသည္​။
"​ေဟ့ ​ေဟ့ ဘယ္​​ေခၚသြားမလို႔လဲ"
ကြၽႏု္​ပ္​​ေမးလိုက္​​ေသာ္​လည္​း ​ေနာက္​ပင္​လွည္​့မၾကည္​့​ေတာ့
ကြၽႏု္​ပ္မွာ ထိုသူ​ေနာက္​မွ​ေတာထဲသို႔​ေျပးဝင္​လိုက္​​ရ​ေတာ့သည္​။ျမန္​ဆန္​လွ​ေသာ ထိုလူသားမွာ မိုးက​ေလးအားပိုးလ်က္​ပင္​ ျမင္​းတစ္​​ေကာင္​ကဲ့သို႔ျဖစ္​​ေန​ေတာ့သည္​။
{၁၄}
ကြၽႏု္​ပ္​မွာ မိုးက​ေလးအားတစ္​ခုခုလုပ္​မည္​စိုးသျဖင္​့ ထိုသူအားမ်က္​​ေျခမျပတ္​​ေစရန္​ အားကုန္​းလိုက္​​ေနရ​ေတာ့၏။
"​ေဟ့​ေကာင္​ ကြၽႏု္​ပ္​ကို​ေစာင္​့အုံး"
​ေတာထဲ ​ေျပးလႊားရင္​း အခ်ိန္​မွာတျဖည္​းျဖည္​း အာ႐ုဏ္​​တက္​ခ်ိန္​သို႔ပင္​​ေရာက္​႐ွိလာ​ေတာ့သည္​။တစ္​ညလုံး​ေျပးလႊာ​ေနရ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ကြၽႏု္​ပ္​မွာ​ေမာဟိုက္​​ေန​ေသာ္​လည္​း တပည္​့ႀကီးရဲ႕ အသက္​အႏၱရယ္​စိုးရိမ္​ရ၍ ​ေသခ်င္​ပဲ့​ေသပ​ေလ့​ေစ​ေတာ့ ဟူ၍ပင္​​ေတြးထားရ​ေလ​ေတာ့သည္​။
မနက္​လင္​း၍ လူ​ေကာင္​ျမင္​​ေလာက္​သည္​့အခ်ိန္​မွာ​ေတာ့
ရြာတစ္​ရြာအားလွမ္​းျမင္​ရ​ေခ်ၿပီ ။ရြာထဲသို႔​ေရာက္​သည္​ႏွင္​့
အ​နက္​​ေရာင္​ဝတ္​ထား​ေသာ သူမွာ မိုးက​ေလးအားပိုးလ်က္​ပင္​ အိမ္​တစ္​အိမ္​ထဲသို႔​ေျပးဝင္​လိုက္​သည္​။
"ဆရာမိုး ဆရာမိုး႐ွိလား​ဗ်ိဳ႕"
"ဟင္​ မင္​းသီဟပါလား "
"ဆရာမိုး ဒီမွာ က်ည္​မွန္​ထားတဲ့ လူနာတစ္​​ေယာက္​ပါလာလို႔ အျမန္​လာၾကည္​့​ေပးပါအုံး"
"​ေအး​ေအး"
ကြၽႏု္​ပ္​မွာ​ေတာ့ အ​ေတာ္​ၾကာမွာ ထိုအိမ္​သို႔​ေရာက္​​ေတာ့သည္​။ အိမ္​ထဲသို႔လွမ္​းဝင္​လိုက္​သည္​ႏွင္​့ မိုးက​ေလးအား အ​ေပၚအဝတ္​အစားမ်ားခြၽတ္​၍ အနာအား ကု​ေပး​​ေန​ေသာ ဆရာတစ္​​ေယာက္​ႏွင္​့နံ​ေဘး၌ ထိုင္​၍ ၾကည္​့​ေန​ေသာ ဝတ္​႐ုံနက္​ျဖင္​့လူအား လွမ္​းျမင္​လိုက္​ရသည္​။ကြၽႏု္​ပ္​လည္​း မိုးက​ေလးဆီသို႔အတင္​း​ေျပးဝင္​၍
"ဆရာ ကြၽန္​ုပ္​တပည္​့အ​ေျခအ​ေနဘယ္​လို႐ွိလဲဟင္​"
"အင္​း ​နဲနဲ​ေနာက္​က်သြားလို႔ က်ည္​အဆိပ္​က​ေတာ္​​ေတာ္​ျပန္​႔​ေနၿပီ ဒီအတိုင္​းသာဆိုကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕ ​ေဆးလည္​း ျမန္​ျမန္​မ​ေသ​ေအာင္​သာစြမ္​း​ေဆာင္​ႏိုင္​​ေတာ့တယ္​​​ဗ်ာ"
"ခင္​​ဗ်ာ....မိုးက​ေလးရာ အျဖစ္​ဆိဳးရခ်ည္​ရဲ႕ကြာ "
မိုးက​ေလးကား မ်က္​လုံးႏွစ္​လုံးမွိတ္​၍ ယခုတိုင္​​ေအာင္​
သတိမလည္​​ေသး။ကြၽႏု္​ပ္​ မိုးက​ေလးနံ​ေဘး၌ ထိုင္​၍ မိုးက​ေလးအားစိတ္​မ​ေကာင္​းစြာၾကည္​့​ေနမိ​ေတာ့သည္​။ထိုအခိုက္​ ဝတ္​႐ုံနက္​ဝတ္​ဆင္​ထားသူ မင္​းသီဟဆိုသူမွ
"ဆရာ အခု ထည္​့​ေပးထားတဲ့ ​ေဆး​ေတြနဲ႔ဆို သူဘယ္​အခ်ိန္​​ေလာက္​အထိ အသက္​႐ွင္​ႏိုင​္​​ေသးလဲဟင္​"
"အမ်ားဆုံး သုံးရက္​​ေလာက္​ပါပဲ့ မင္​းသီဟ"
"ဒါဆိုရင္​​ေတာ့ ၿမိဳင္​မဟာ​ေတာကို အျမန္​ျပန္​ၿပီး
ဆရာဘခ်ိဳကိုသာအကူအညီ​ေတာင္​းရ​ေတာ့မွာ​​ေပါ့​ဗ်ာ"
"​ေအး အဲဒါ​ေကာင္​းတယ္​ မင္​းသီဟ မင္​းရဲ႕ဆရာက
​ေဆးပညာ​ေတြမွာ က်ဳပ္​ထက္​ အဆတစ္​ရာ​ေလာက္​ကြၽမ္​းက်င္​တာ"
"ဒါဆို အဲဒီဆရာဆီ ကြၽႏု္​ပ္​တပည္​့ကို အျမန္​​ေခၚသြား​ေပးပါကြာ မိုးက​ေလး ​ေသလို႔မျဖစ္​ဘူး ​ေသလို႔မျဖစ္​ဘူး"
"ကဲ​ဗ်ာ ဆရာမိုး ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို ျမင္​းတစ္​​ေကာင္​​ေလာက္​ရ​ေအာင္​႐ွာ​ေပးစမ္းပါ​"
"ဒီအတြက္​​ေတာ့မပူနဲ႔​ေဟ့ ဒီရြာက မင္​း​ေတာင္​းရင္​ျမင္​းတင္​မဟုတ္​ဘူးဆင္​​ေတာင္​​ေပးၾကမွာ"
ကြၽႏု္​ပ္​တို႔​ေျပ​ာဆို​ေနၾကတုန္​းမွာပဲ့ အိမ္​ထဲသို႔ ရြာသားမ်ား
အ​ေျပးအလႊား​ေရာက္​လာၾက​ေလသည္​။
"ကိုမင္​းသီဟ ကိုမင္​းသီဟ ဘယ္​လိုျဖစ္​လာတာလဲ​ဗ်ာ"
"​ဟာ...ဖိုးစိန္​တို႔ သာဝတို႔ပါလား အ​ေတာ္​ပဲ့ကြာ
ဒီမွာ လူနာတစ္​​ေယာက္​ပါလာလို႔ ဒဏ္​ရာကအ​ေတာ္​ျပင္​းတယ္​ သုံးရက္​အတြင္​း ၿမိဳင္​မဟာ​ေတာမွာ႐ွိတဲ့ ဆရာဘခ်ိဳဆီသြားရမွာ "
"က​ြၽန္​​ေတာ္​တို႔ ဘာကူညီ​ေပးရမလဲ ကိုမင္​းသီဟ
ကိုမင္​းသီဟ လိုအပ္​တာမွန္​သမွ် မျဖစ္​ျဖစ္​​ေအာင္​လုပ္​​ေပးမယ္​​ဗ်ာ"
"ၿမိဳင္​မဟာ​ေတာကိုအခ်ိန္​မီ​ေရာက္​ဖို႔အတြက္​ အဓိကက​ေတာ့ ျမင္​းတစ္​​ေကာင္​ပဲ့လိုတာပါ မင္​းတို႔မွာျမင္​း႐ွိရင္​
ငါ့ကို ခဏ​ေလာက္​ငွါး​ေပး​ေစခ်င္​တယ္​ကြာ"
"ဟာ..ဒါ​ေလးမ်ား ကိုမင္​းသီဟရာ ကြၽန္​​ေတာ္​့မွာျမင္​း​ေတြအမ်ားႀကီး႐ွိတယ္​ ခဏမဟုတ္​ဘူးအပိုင္​​ေပးလိုက္​မယ္​
ကဲ သာဝ ငါ့အိမ္​မွာ အား​ေကာင္​း​ေကာင္​းျမင္​းတစ္​​ေကာင္​အျမန္​သြားယူခဲ့ပါအုံး လူနာ ​ေဆးမီဖို႔အ​ေရးႀကီး​ေနတယ္​ကြ"
"ဟုတ္​ကဲ့ ကိုဖိုးစိန္​"
သာဝဆိုသူမွာ ျမင္​းယူရန္​အတြက္​ အိမ္​ထဲမွ​ေျပးထြက္​သြား​ေတာ့သည္​။
"​ေက်းဇူးပါပဲ့ ဖိုးစိန္​ မင္​းတို႔​ေက်း​ဇူးငါတစ္​​ေန႔ျဖစ္​​ေအာင္​ျပန္​ဆပ္​မွာပါ"
"မလိုပါဘူး ကိုမင္​းသီဟရာ ဒီရြာအတြက္​ ကိုမင္​းသီဟအက်ိဳးျပဳထားတာ​ေတြ ဒီထက္​​မက​ေအာင္​မ်ားပါတယ္​​​ဗ်ာ"
မင္​းသီဟဆိုသူကား ထိုရြာ၌ အ​ေတာ္​အတန္​ပင္​နာမည္​ႀကီး​ေန​ေတာ့သည္​။ဆရာမိုး၏အိမ္​​ေ႐ွ႕တြင္​လည္​း မင္​းသီဟကိုလာ​ေရာက္​ၾကည္​့႐ႈ​ေနၾကသူမ်ားျဖင္​့စည္​ကား​ေန​ေပ၏။သင္​းကား ထိုရြာ၌ မည္​သည္​့​ေကာင္​းက်ိဳးမ်ားျပဳထားသည္​ကို​ေတာ့ ကြၽႏု္​ပ္​လည္​းမ​ေတြးတတ္​​ေတာ့​ေပ။အလင္​း​ေရာင္​ထင္​ထင္​႐ွား႐ွားရမွသာကြၽႏု္​ပ္​မွာ
မင္​းသီဟ၏ မ်က္​ႏွာအားသဲကြဲစြာျမင္​ရ​ေတာ့သည္​။အသားခပ္​ညိဳညိဳ ႏွင္​့ မတိုမ႐ွည္​ဆံပင္​က မ်က္​ႏွာ​ေ႐ွ႕သို႔
က်ိဳးတိုးၾကဲတဲျဖာက်​ေနသည္​။ဗလ ​ေတာင္​့​ေတာင္​့ အရပ္​ျမင္​့ျမင္​့ျဖင္​့ ခပ္​​ေရး​ေရးသာ​ေပါက္​​ေန​ေသာ ပသိုင္​း​ေမႊး ႏႈတ္​ခမ္​း​ေမႊးႏွင္​့ မုတ္​ဆိတ္​မ်ားျဖင္​့ အင္​မတန္​မွ ႐ုပ္​ေျဖာင္​့လွ​ေပသည္​။ခဏအၾကာမွာ​ေတာ့​ေတာင္​့တင္​းလွ​ေသာ  ျမင္းတစ္​ေကာင္​ျဖင္​့သာဝဆိုသူျပန္​​ေရာက္​လာၿပီး ျမင္​းကိုအိမ္​​ေ႐ွ႕တြင္​ထားခဲ့ကာ အိမ္​ထဲသို႔​ေျပးဝင္​လာသည္​။
"ကိုမင္​းသီဟ ျမင္​းအဆင္​သင္​့ပဲ့​ဗ်"
"ကဲ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို လူနာဝိုင္​းသယ္​ၿပီး ျမင္​း​ေပၚ​တင္​​ေပးပါအုံး"
{၁၅}
"လာၾက​ေဟ့ လူနာသယ္​ၿပီး ျမင္​း​ေပၚတင္​ၾကရ​ေအာင္​"
မင္​းသီဟက​ေတာ့ ျမင္​း​ေပၚအရင္​တက္​ထိုင္​လိုက္​ၿပီး ရြာသားမ်ား မိုးက​ေလးအားဝိုင္း​သယ္​၍ မင္​းသီဟအ​ေနာက္​၌ တင္​​ေပးလိုက္​သည္​။မိုးက​ေလးကားသတိမရ​ေသး၍ မင္​းသီဟ ပုခုံးကို ​ေပ်ာ့​ေခြစြာမွီလ်က္​။ကြၽႏု္​ပ္​ မိုးက​ေလးအ​ေနာက္​မွ တက္​ထိုင္​လိုက္​သည္​ႏွင္​့ မင္​းသီဟ ျမင္​းအား ဒုံးစိုင္​း​ေမာင္​းထြက္လိုက္​​ေတာ့သည္​။ရြာသားမ်ားသည္​ကား ကြၽႏု္​ပ္​တို႔ျမင္​းအားဝိုင္​းအုံၾကည္​့၍
အ​ေနာက္​တြင္​က်န္​ရစ္​ခဲ့​ေတာ့သည္​။ကြၽႏု္​ပ္​တို႔သုံးဦးမွာ​ ​ေတာလမ္​းမွတဆင္​့ ၿမိဳင္​မဟာ​ေတာသို႔ ခရီးဆက္​ႏွင္​လာခဲ့သည္​။တစ္​ကြာခန္​႔လမ္​းက်ဥ္​း​ေလးအတိုင္​း ၿမိဳင္​မဟာ​ေတာ႐ွိရာ ႐ိုးမထဲသို႔ မနားတမ္​းဒုန္​းစိုင္​းလာရင္​းမွ တျဖည္​းျဖည္​း ​ည​ေန​ေစာင္​းအခ်ိန္​သို႔ပင္​​ေရာက္​႐ွိလာ​ေတာ့သည္​။
မင္​းသီဟရဲ႕ျမင္​းစီးကြၽမ္​းက်င္​ပုံ​ေၾကာင္​့ တစ္​ခါမွျမင္​းမစီးဖူး​ေသာ ကြၽႏု္​ပ္​မွာ သတိ​ေမ့​ေန​ေသာမိုးက​ေလးႏ​ွင္​့တကြ မင္​းသီဟအား အားကုန္​ဖက္​ထားရ​ေတာ့သည္​။ဒီလိုနဲ႔ ​ေနဝင္​ရီသ​ေရာအခ်ိန္​​ေလာက္​မွာ​ေတာ့ အ​ေဝးဆီမွ ၿမိဳင္​မဟာ​ေတာအားလွမ္​းျမင္​ရ​ေခ်ၿပီ။ၿမိဳင္​မဟာ​ေတာအား လွမ္​းျမင္​ရျခင္​းႏွင္​့အတူ ကြၽႏု္​ပ္​တို႔၏ ျမင္​းအ​ေ႐ွ႕၌ ပိတ္​၍ရပ္​​ေနၾက​ေသာ မ်က္​ႏွာဖုံးထားၾကသည္​့ လူတစ္​စုအားတစ္​ဆက္​တည္​းလွမ္​းျမင္​လိုက္​ရသည္​။ကြၽႏု္​ပ္​တို႔၏ ျမင္​း ထိုလူစု နားသို႔​ေရာက္​​သည္​့အခ်ိန္​မွာ​ေတာ့
"ရပ္​လိုက္​စမ္​း"
"ဘာလုပ္​ၾကမလို႔လဲ​ဗ်"
"ဟမ္​ ဘာလုပ္​မယ္​ဟုတ္​လား ဟားဟားဟား
​ေဟ့​ေကာင္​​ေတြ ဓားျပကို ဘာလုပ္​မလိုလဲတဲ့ ၾကားၾကလား​ေဟ့"
"ၾကားတယ္​ ၾကားတယ္​ ဟားဟားဟားဟား"
"​ေအာ္​..ဓားျပ​ေတြပဲ့ ဘာလိုခ်င္​လို႔လဲ ​ေငြလိုခ်င္​လို႔လား
​ေငြ​ေတာ့မ႐ွိ​ဘူး ​ေရာ့ ​ေရႊပဲ့႐ွိတယ္​"
"ခြၽင္​ ခြၽင္​...ဘုုတ္​!"
ဓားျပမ်ား မင္​းသီဟပစ္​ခ်​ေပးလိုက္​​ေသာအထုပ္​အား
အျမန္​​ေကာက္​ယူလိုက္​ၿပီးျဖဲၾကည္​့လိုက္​သည္​။
"ဟာ..​ေရႊ​ဒဂါၤး​ေတြပါလား"
"ကဲ ခင္​​ဗ်ားတို႔လိုခ်င္​တာရၿပီဆို​ေတာ့ က်ဳပ္​တို႔ကိုလမ္​းဖယ္​​ေပး​ေပေတာ့ "
"ဒီ ဒီ​ေရႊဒဂါၤး​ေတြ မင္​းဘယ္​ကရလာတာလဲ"
ဓားျပမ်ား၏ အ​ေမးအား မင္​းသီဟ ဘာမွျပန္​မ​ေျဖ​ေတာ့ဘဲ
ခြၽတ္​ထား​ေသာပါဝါအမည္​းအား မ​်က္​ႏွာ၌ ဟန္​ပါပါျပန္​စည္​းလိုက္​​ေလသည္​။
"ဟာ"
"ဟင္​"
"​ေၾကာင္​ပ်ံ မင္​းသီဟ"
"ကဲ ဖယ္​မွလားမဖယ္​ဘူးလား က်ဳပ္​မွာလူနာပါတယ္​ အခ်ိန္​သိပ္​မ႐ွိဘူး"
"သြားပါ ကိုမင္​းသီဟ သြားပါ သြားပါ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔အသာတစ္​ၾကည္​ ဖယ္​​ေပးပါတယ္​"
"ဒီလိုမွ​ေပါ့"
"ကလုတ္​ ကလတ္​ ကလုတ္​ ကလတ္​"
အဘယ္​​ေၾကာင္​့ ဓားျပမ်ား မင္​းသီဟကိုအသာတစ္​ၾကည္​ဖယ္​​ေပးလိုက္​သည္​မသိ​ေပမယ္​့ မင္​းသီဟက​ေတာ့
ဓားျပမ်ားၾကားမွျမင္​းအား ဟန္​ပါပါ​ေမာင္​းထြက္​လာခဲ့​ေတာ့သည္။ျဖစ္​ပ်က္​က်န္​ခဲ့ ​ေသာ အျဖစ္​အပ်က္​မ်ားအား ျပန္​​ေတြး၍ ကြၽႏု္​ပ္​လည္​း မင္​းသီဟအား လြန္​စြာမွအံ့ျသမိ​ေခ်​ေတာ့သည္​။ရက္​စက္​ၾကမ္​းၾကဳတ္​လွ​ေသာဓားျပမ်ား
မင္​းသီဟ မွန္​းသိသည္​ႏွင္​့ အဘယ္​​ေၾကာင္​့ ဘာမွမလုပ္​​ေတာ့ဘဲအသာတၾကည္​ဖယ္​​ေပးလိုက္​သနည္​း၊​ေရႊဒဂါၤး​ေပး၍​ေလာ၊ၿပီး​ေတာ့ အနီးအနား႐ွိရြာမွန္​သမွ် အဘယ္​​ေၾကာင္​့ မင္​းသီဟ နာမည္​​ေက်ာ္​ၾကားသနည္​း၊​ေၾကာင္​ပ်ံတစ္​​ေကာင္​ျဖစ္​၍​ေလာ ကြၽႏု္​ပ္​စိတ္​ထဲ ​ေဝခြဲမရျဖစ္​ျခင္​းႏွင္​့အတူ မင္​းသီဟအားပြင္​့ပြင္​့လင္​းလင္​း ​ေမးၾကည္​့ရန္​ဆုံးျဖတ္​လိုက္​​ေတာ့သည္​။
"ကလုတ္​ ကလပ္​ ကလုတ္​ ကလတ္​"
"မင္​းသီဟ"
"ခင္​​ဗ်ာ ဦး​ေလး"
"ခုနက အျဖစ္​အပ်က္​နဲ႔ ပတ္​သက္​ၿပီး မင္​းကိုကြၽန္​ုပ္​
အင္​မတန္​အံ့ျသမိတယ္​ကြယ္​"
"အံ့ျသစရာမ​႐ွိပါဘူးဦး​ေလးရယ္​ ဒီအနီးအနားမွာ႐ွိတဲ့
ရြာမွန္​သမွ် ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေက်းဇူး​ေတြနဲ႔မကင္​းၾကပါဘူး
ၿပီး​ေတာ့ ဒီဓားျပ​ေတြဆိုတာကလည္​း ဒီအနီးအနားရြာ​ေတြကပဲ့​ေလ သူတို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို ဘာမွမလုပ္​ႏိုင္​သလို
လုပ္​လည္​းမလုပ္​ဝံ့ၾကပါဘူး"
"​ေအးကြယ္​ ​မင္​းက သူတို႔အ​ေပၚဘယ္​လို​ေက်းဇူး​ေတြ
႐ွိတာ​ေၾကာင္​့ပါလိမ္​့ ဒါနဲ႔ မင္​းက ​ေၾကာင္​ပ်ံ​ေနာ္​"
"ဟုတ္​ပါတယ္​ ဦး​ေလး"
"ဒါဆို ၿမိတ္​ၿမိဳ႕မွာနာမည္​ႀကီး​ေနတဲ့​ေၾကာင္​ပ်ံက မင္​း​ေပါ့"
"ဟုတ္​ပါတယ္​ ၿမိတ္​ၿမိဳ႕မွာ ညတိုင္​း သူ​ေဌးအိမ္​​ေတြဝင္​ဝင္​ခိုး​ေနတဲ့ ​ေၾကာင္​ပ်ံက ကြၽန္​​ေတာ္​​ေပါ့"
"ဘာ​ေၾကာင္​့ သူတစ္​ပါးပစၥည္​း​ေတြ ခိုးရတာလဲကြာ"
"ကြၽန္​​ေတာ္​ခိုးတာ ကြၽန္​​ေတာ္​့အတြက္​မဟုတ္​ပါဘူး
​ေနာက္​​ေတာ့ဦး​ေလး ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုနားလည္​လာမွာပါ
ၿပီး​ေတာ့ ​ေၾကာင္​ပ်ံႏွင့္မွားၿပီးၾကားထဲက ဓားစာခံျဖစ္​သြားတဲ့ ဦး​ေလးတို႔ ဆရာတပည္​့ႏွစ္​​ေယာက္​ကိုလည္​း
ကြၽန္​​ေတာ္​ အႏူးအၫႊတ္​​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​​ဗ်ာ ဦး​ေလးရဲ႕တပည္​့ကိုလည္​း မရရ​ေအာင္​ကု​ေပးပါ့မယ္​လို႔
ကြၽန္​​ေတာ္​ကတိ​ေပးပါတယ္​"
"ဒီလိုလည္​း ဘယ္​ဟုတ္​ပါ့မလဲကြာ သတၱဝါတစ္​ခုကံတစ္​ခု​ေပါ့ ဒါကမင္​း​ေၾကာင္​့ျဖစ္​တာပါလို႔ တစ္​ထစ္​ခ်​ေျပာလို႔မရပါဘူး သူျဖစ္​ခ်ိန္​တန္​လို္​႔ျဖစ္​တာပဲ့လို႔မွတ္​ယူရမွာပဲ့ ကဲ ​ေမွာင္​​ေတာင္​​ေမွာင္​ၿပီ မနက္​မိုးလင္​းတာနဲ႔
မင္​း​ေျပာတဲ့ ဆရာဘခ်ိဳဆီအ​ေရာက္​ ကၽြႏု္​ပ္​တို႔ ​ခရီးႏွင္​ၾက​​စို႔လား"
"ဟုတ္​ကဲ့ ဦး​ေလး"
"ကလုတ္​ ကလတ္​ ကလုတ္​ ကလတ္​"
ၿမိဳင္​မဟာ​ေတာႀကီးကား အ​ေမွာင္​ထုစတင္​ႀကီးစိုး​ေပၿပီ။
​ေကာင္​းကင္​​ေပၚ တစ္​လက္​လက္​ထ​ေန​ေသာ ၾကယ္​​ေရာင္​မ်ားႏွင္​့ ၿမိဳင္​မဟာ​ေတာႀကီးအတြင္​း ​ေဝ့ဝဲပ်ံသန္​း​ေနၾက​ေသာ စုတ္​မွိတ္​ စုတ္​မွိတ္​ ပိုးစုန္​းၾကဴး ​ေကာင္​မ်ားက​ေတာ့
ညရဲ႕အလွအား အတတ္​ႏိုင္​ဆုံး ပါဝင္​ကူညီ တန္​ဆာဆင္​ၾကလ်က္​။ထိုသို႔ အုပ္​စုလိုက္​ ပ်ံသန္​း​ေနၾက​ေသာ ပိုးစုန္​းၾကဴးမ်ားၾကားမွ လူသုံး​ေယာက္​စီးႏွင္​လာ​ေသာ ျမင္​းတစ္​စီး ျဖတ္​သန္​း​ေမာင္​းႏွင္​သြား​ေလ​ေတာ့သည္​။ထိုလူသုံး​ေယာက္​၏ အနာဂတ္​ကား မည္​သို႔ႀကိဳဆို​ေနမည္​မသိ​ေသာ္​လည္​း ၿမိဳင္​မဟာ​ေတာအတြင္​းမွပိုးစုန္​းၾကဴး​ေကာင္​မ်ားက​ေတာ့ သူတို႔ႏွင္​့မသက္​ဆိုင္​သလို ျဖတ္​သန္​း​ေျပးသြား​ေသာ
ျမင္​းႀကီး၏ ​ေနာက္​မွ ​ေဝး၍ ​ေဝး၍ က်န္​ခဲ့​ေလ​ေတာ့သည္​။

အပိုင္​း ၆ ဆက္​ရန္​

Credits