ခ်စ္တီးမယား

ခ်စ္တီးမယား

[ စ/ဆုံး ]

ကိုလိုနီေခါတ္ အရင္း႐ွင္တို႔ႀကီးဆိုးေသာ အခ်ိန္
ညည့္ဦးပိုင္း လေရာင္ေအာက္မွာ ရြာကေလးတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သတ္ေနသည္။ ရြာလယ္က က်ယ္ဝန္းေသာ ျခံႀကီးရဲ႕ ဂိုေထာင္တစ္ခုထဲမွာေတာ့ မိန္းမပ်ိဳငယ္ေလးတစ္ေယာက္ တစ္႐ႈံ႐ႈံ ငိုေကြၽးေနသည္။ သူမ နာမည္က စိမ္းႏု ။
စိမ္းႏုက ရြာရဲ႕ ကြမ္းေတာင္ကိုင္အပ်ိဳေခ်ာေလး။ စိမ္းႏုကို ခ်စ္တီးဆာမိက အေႂကြးနဲ႔ သိမ္းလိုက္ျခင္းပင္။ အေဖျဖစ္သူကလည္းခ်စ္တီးအေႂကြးေတြဆပ္ရင္းႏွင့္ပင္လံုးပါးပါးကာ ဆံုး႐ွာၿပီ။ အေဖျဖစ္သူဆံုးသည္ႏွင့္ ဆာမိကစိမ္းႏုကိုသူ႔အိမ္႐ွိရာသို႔အဓၶမေခၚယူလာျခင္း ျဖစ္သည္။ တစ္ရြာလံုးက သူ႔အေႂကြးမကင္းသျဖင့္ ဘယ္သူမွဝင္မဆြတ္ဖက္ရဲေပ။
ဂ်ိမ္းခနဲ ဂိုေထာင္တံခါးဖြင့္သံေျကာင့္ စိမ္းႏုေၾကာက္လန္႔စြာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ဆာမိႏွင့္ အတူမိန္းမတစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္။ လက္ထဲမွာ ထမင္းထည့္ထားေသာ ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ႏွင့္။
ဘယ္လိုလဲ ေကာင္မေလး ငါခိုင္းတာလုပ္မလား ။ဒီထဲမွာ အစာငတ္ေရငတ္နဲ႔ေနမလား။
အဟင့္.....ဟင့္ လုပ္ပါ့မယ္႐ွင္......ကြၽန္မကို မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့ဟုေတာင္းပန္ေတာ့မွ သူမကို ထမင္းခ်ေကြၽးသည္။
အငတ္ထားသည္မွာ ႏွစ္ရက္ခန္႔ၾကာၿပီမို႔ သူမအငမ္းမရ စားေနမိသည္။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ မိန္းမႀကီးက စိမ္းႏုကို ဆြဲထူကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ၿပီး အိမ္မႀကီးသို႔ ဆြဲေခၚသြားသည္။ ဆာမိကေတာ့ စိမ္းႏုရဲ႕ေနာက္ပိုင္းအလွကိုၾကည့္ကာလိုက္ပါလာသည္
အေတာ္အတန္က်ယ္ေသာ အိပ္ခန္းထဲက ခုတင္ေဘးမွာ စိမ္းႏုမတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ ဆာမိက သူမကို အေနာက္က သိုင္းဖက္ကာ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကို စုပ္နမ္းေနသည္။ သူမႏွင့္စိမ္းေသာ အထိအေတြ႔ေၾကာင့္ စိမ္းႏုေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြ ေအးစက္လာသည္။ ဆာမိရဲ႕ လက္ေတြက စိမ္းႏုရဲ႕ ရင္သားေတြကို အဝတ္ေပၚကပင္စုပ္နယ္ေနသည္။ ဒါတင္မက ဆာမိရဲ႕ လီးကလဲ စိမ္းႏုရဲ႕ တင္ပါးၾကားေထာက္ေနသည္။
ဆာမိက ကပ္ေက်းတစ္လက္ကိုယူကာ စိမ္းႏုရဲ႕ ရင္ေစ့အက်ႌေလးကို တစ္စစီ ညႇပ္ျပစ္လိုက္သည္။
မ....မလုပ္ပါနဲ႔တိတ္စမ္း.....ျဖန္း အမေလး......
စိမ္းႏု အလန္႔တၾကားေတာင္းပန္မိေတာ့ ဆာမိက စိမ္းႏုကိုယ္ေလးကို ဆြဲလွည့္ကာ ပါးႏုႏုေလးကို ႐ိုက္ျပစ္လိုက္သည္။ နာက်င္မႈ သိမ္ငယ္မႈေၾကာင့္ စိမ့္ႏု ႐ႈိက္ငိုမိျပန္သည္။ခဏၾကာေတာ့ စိမ္းႏုရဲ႕ ရင္ေစ့အက်ႌေလး တစ္စစီျဖစ္ၿပီး ျဖဴဝင္းေသာရင္ၫႊန္႔ေလးႏွင့္ အနက္ေရာင္ ေဘာ္လီေလးေပၚလာသည္။ ဆာမိက ဘယ္ဘက္ပခံုးေပၚက ေဘာ္လီႀကိဳးကို လက္ေမာင္းသို႔ ေလ်ာခ်လိုက္ရက္ ဘယ္ဘက္ရင္အံုက တစ္စြန္းတစ္စေပၚလာသည္။ ထိုေနရာေလကို ဆာမိက စုပ္နမ္းနမ္းေသးသည္။ ၿပီးမွာ ေဘာ္လီကို ပါ တစ္စစီ စုတ္ျဖဲလိုက္သည္။ဖြင့္ထြားေသာ ရင္အစံုက ဆာမိကို ပို၍ စိတ္႐ိုင္းဝင္ေစသည္။ စိမ္းႏုရဲ႕ ထဘီကို ပါဆြဲခြၽတ္ကာ ႐ွက္ရြ႔ံ ႐ုန္းကန္ေနေသာစိမ္းႏုကို ခုတင္ေပၚပက္လက္အေနအထားျဖစ္ေအာင္စြဲတင္လိုက္သည္။ၿပီးေတယ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းရင္းဘက္သို႔ ေျမာက္ထားေစကာ ရင္အစံုးကို ကုန္းစို႔ေနသည္။ၿပီးေတာ့ အဖုတ္ႏုႏုေလးကို ကုန္းယက္ျပန္ရာ အပ်ိဳမေလးထြန္႔ထြန္႔လူးေနသည္။
အား...႐ွီး....မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့႐ွင္......အေမေရ.....
စိမ္းႏုကေတာင္းပန္ေလ ဆာမိက စိတ္ႂကြေလျဖစ္က ေနာက္ဆံုး စိမ္းႏုကို ရက္ရက္စက္စက္ ပါကင္ေဖာက္ေလသည္။ အားရေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီးေတာ့မွ စိမ္းႏုကို ခုတင္ေပၚမွာတြန္းခ်ကာ အိပ္ျပစ္လိုက္သည္။ စိမ္းႏုကေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚႀကိဳးတုပ္ရက္ေလးငို႐ိႈက္လို႔.....…
ရြာကေလးထဲက ဆာမိရဲ႕ အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ႀကီးၾကယ္ေသာ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုက်င္းပေနသည္။ အသက္၄ဝ အရြယ္ကလားႀကီး ဆာမိႏွင့္ စိမ္းႏုတို႔ မဂၤလာေဆာင္။ သတို႔သမီးျဖစ္သူရဲ႕မ်က္ႏွာကညိဳးေလ်ာႏြမ္းလ်ေနသည္။ ဟန္ျပမဂၤလာေဆာင္ပင္။တိတိက်က်ေျပာရလ်ွင္ ဆာမိက သူမကို လူသိ႐ွင္ၾကား သိမ္းပိုက္လိုက္ျခင္းပင္။
အိမ္ႀကီးရဲ႕ အိပ္ခန္းကႈတင္ေပၚမွာ သတို႔သမီးေလးစိမ္းႏု ထိုင္ေနသည္။မိမိကိုႏွိပ္ဆက္မည့္သူအားေသာက္ဖို႔အရက္ျပင္ေပးျပီးႏွိပ္ဆက္ခံရန္ထိုင္ေစာင့္ေနရသည့္အ ျဖစ္။ ဆိုးလိုက္သည့္ဘဝပင္။ တိုင္ကပ္နာရီက စကၠန္႔တံက တစ္ခ်က္ခ်က္။ ဒီညေကာ ဘယ္လိုမ်ား ဒုကၡေပးဦးမွာလဲ။ စိမ္းႏုေတြးရင္းထိတ္လန္႔ေနမိသည္။
ဒိုင္းကနဲ တံခါးကို တြန္းဖြင့္ကာ ဆာမိ အခန္းထဲဝင္လာသည္။ စိမ္းႏု အနားသို႔ကပ္လာကာ စိမ္းႏုကို ခုတင္ေပၚတြန္းလွဲလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ စိမ္းႏုရဲ႕ လက္ေကာက္ဝတ္သြယ္သြယ္ေလးေတြကို ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္ကာခုတင္ေခါင္းရင္းကအလွဆင္ထားသည့္ ပြတ္လံုးမ်ားႏွင့္ တြဲခ်ည္လိုက္သည္။
ခုတင္ေပၚမွာစိမ္းႏုလက္ေျမာက္ရက္သားေလးျဖစ္ေနသည္။ ဝတ္ထားေသာ ရင္ဖံုးခါးတိုေလးက လက္ေျမာက္ထားတဲ့ အခါ ဝင္းဝါေသာ ခါးေလးကို အလံုးဆံုေဖာ္ျပထားသည္။ အဝါေရာင္ ရင္ဖံုးအက်ႌ ရဲ႕ထိမ္းသိမ္းမႈေအာက္မွာေတာင္ ဖြ႔ံၿဖိဳးေသာ ရင္အစံုက မို႔ေမာက္ေနသည္။
ဆာမိက ဘူးထဲက ေရခဲတစ္တံုးကိုယူကာ စိမ္းႏုရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေပၚတင္လိုက္သည္။ ေအးျမေသာ အထိအေတြ႔ကို ခံစားေနရသည္။ ဆာမိက ေရခဲတံုးကိုယူကာလည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကေနတစ္ဆင့္ ရင္ၫႊန္႔ ဝမ္းဗိုက္တစ္ေလ်ွာက္ဆြဲသြားကာ ခါးတိုအက်ီႌေလး၏ ကာကြာ္မႈမွ လြတ္ေနေသာ ခ်က္ေပၚတြင္ တင္လိုက္သည္။
အင္း.....ဟင္း....ဟင္း.....ပြတိဆြဲသြားေသာ ေအးျမမႈေၾကာင့္ စိမ္းႏု သတိလက္လြတ္ ညည္းညဴလူးလြန္႔မိသည္။
ဆာမိက ကပ္ႀကီးတစ္လက္ကိူယူကာ စိမ္းႏုကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ညႇပ္ပလိုက္တယ္။ မၾကာခင္မွာပဲစိမ္းႏုဟာကိုယ္လံုးတီးျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ဆာမိကျပံဳးကာဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္ကိုယူကာ မီးညိွလိုက္သည္။အား.....
ကိုယ္ေပၚက်လာတဲ့ ဖေယာင္းစက္ေၾကာင့္ စိမ္းႏု လူးလြန္႔႐ုန္းကန္ေတာ့သည္၊ ဖုေယာင္းစက္ေတြက ကိုယ္ေပၚအႏွ့ံအျပားက်လာသည္။ ပူေလာင္မႈေၾကာင့္ လူးလြန္႔႐ုန္းကန္ေလရာအထိန္းအကြပ္မဲ့ေသာရင္အစံုက ဆာမိတစ္ေယာက္ စိတ္႐ိုင္းဝင္ေလာက္ေအာင္ လႈပ္ယိမ္းေနသည္။ငိုရလြန္းလို႔စိမ္းႏုအေတာ္ပင္ေမာဟိုက္ေနၿပီ။ႀကိဳးတုပ္ခံထားရေသာလက္ေကာက္ဝတ္ေတြလည္းႀကိမ္းစက္နာက်င္ေနသည္။ဆံပင္ဂွည္ေတြကလည္းဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ ဆာမိကေတာ့ စိမ္းႏုရဲ႕ ခံစားမႈကို ဂ႐ုမစိုက္။သူ႔အဂၤါတုတ္တုတ္ႀကီးကိုစိမ္းႏုအဖုတ္ထဲထည့္လိုက္သည္။ အား........ၾကမ္းတမ္းေသာ အျပဳအမူေၾကာင့္ သူမနာက်င္သြားမိသည္။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ သူမအလိုမတူ ပါပဲ သူမ၏ကာမကို ဆာမိကစိတ္တိုင္းက် ေစာက္ၿမိဳျပန္ပါသည္။
ခလြမ္း.......ဖန္ခြက္လြတ္က်သံေၾကာင့္ ဆာမိႏွင့္စကားေျပာေနသာ ၿမိဳ႕ပိုင္ သိန္းအုပ္က ျဖတ္ကနဲေမာ့ၾကည့္သည္။ ဆာမိကေတာ့ ေဒါသတႀကီးထလာကာေစာက္ေကာင္မ.....ငါ့ကို ဧည့္သည္ေ႐ွ႕အ႐ွက္ခြဲတာလား ကဲဟာ...ျဖန္း........
အား........ျပင္းထန္ေသာ ႐ိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ စိမ္းႏု လဲက်သြားသည္။ ဒီအကြဲေတြသြားသိမ္း ၿပီးရင္ႀကိမ္လံုးယူၿပီးျပန္လာခဲ့နင့္ကို အျပစ္ေပးရမယ္။
စိမ္းႏုေခါင္းငံုကာဖန္ကြဲေတြကိုေကာက္သိမ္းလိုက္သည္ထို႔ေနာက္ႀကိမ္းလံုးတစ္ေခ်ာင္းကိုယူကာ ဆာမိ႐ွိရာ သို႔ျပန္သြားရ႐ွာသည္။
စိမ္းႏု စားပြဲေပၚ လက္ေထာက္ကာ ဖင္ေလးကုန္းေနရသည္။ သိန္းအုပ္က စိမ္းႏုရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းအလွကို အရသာခံကာၾကည့္ေနသည္။ ဆာမိက စိမ္းနိုရဲ႕ ထဘီကို လွန္တင္လိုက္သည္။ ႐ွက္ရြ႔ံစြာ စိမ္းႏု မတ္တပ္ထရပ္ေပမဲ့ ဆာမိကာ စိမ္းႏုကို လက္နဲ႔ဖိထားကာေသာက္ေကာင္မ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း ေသခ်င္လို႔.......သူစိမ္း ေယာက္်ားသား႐ွိေနသည္မို႔ စိမ္းႏု မ်က္ရည္ဝဲမိသည္။ သြယ္စင္းေသာ ေပါင္ႏွဖက္ၾကားမွာ အဖုတ္က ျပဴးထြက္ေနသည္ သိန္းအုပ္အတြက္ေတာ့ ျမင္ကြင္းေကာင္းပင္
ရႊမ္း.......အတင္ပါးႏွစ္ဖက္ ပူကနဲျဖစ္သြားသည္။ ဆာမိက ႀကိမ္လံုးႏွင့္႐ိုက္လိုက္ျခင္းပင္။ တရႊမ္းရႊမ္းႏွင့္ ႐ိုက္ခ်က္ေတြက ဆင့္ကာဆင့္ကာ က်လာသည္။ နာက်င္မႈေၾကာင့္ စိမ္းႏုတင္ပါးကို လႈပ္ရမ္းေနမိေလရာ သိန္းအုပ္အတြက္ေဖ်ာ္ေျဖပြဲတစ္ခုလိုပင္။
ဆာမိက ႐ိုက္ေနရာမွ ရပ္လိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚက လက္သုတ္ပဝါကိုယူကာ စိမ္းႏုရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကို လက္ျပန္ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ စိမ္းႏုရဲ႕ ဆံပင္ကိုဆြဲကာ သိမ္းအုပ္အနီးသို႔ ဆြဲေခၚသြားသည္။
ငါ့ မိတ္ေဆြကို နင့္ပါးစပ္နဲ႔ျပဳစုလိုက္စမ္း........
မလုပ္...မလုပ္ပါရေစနဲ႔႐ွင္ရႊမ္း.......အေမေလး
ခိုင္းတာလုပ္စမ္း.........ေကာင္မ
သိန္းအုပ္က သူ႔ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ စိမ္းႏုခမ်ာ သိန္းအုပ္ရဲ႕ အဂၤါကို မစုပ္ခ်င္ဘဲစုပ္ေပးရ ႐ွာသည္။ ခဏေနေတာ့ သိန္းအုပ္စိတ္ေတြ အလြန္ထႂကြလာကာ စိမ္းႏုဆံပင္ကိုဆြဲ၍ေခါင္းေမာ့ေစၿပီးႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြကို စုပ္နမ္းေလသည္။
ထို႔ေနာက္စိမ္းႏုကိုကုလားထိုင္တစ္ခုေပၚတြန္းလွဲလိုက္သျဖင့္ အင့္ကနဲ လဲက်သြားသည္။ လက္ျပန္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရ႐ွာသူ စိမ္းႏု ကုလားထိုင္ေနာက္မွီကို ေလ်ာ့ေလ်ာ့ကေလးမွီလို႔။ သိန္းအုပ္က ရင္ေစ့အကႌ်က က်ယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ျပစ္လိုက္သည္။ ေအာက္က ေဘာ္လီကိုေတာ့ ဆာမိလွန္းေပးေသာ ပန္းသီးခြ႔ံခြာသည့္ ဓားျဖင့္ ျဖဲပစ္လိုက္သည္။ထဘီကိုလဲ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ စိမ္းႏုေလးကေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ၿငိမ္ေန႐ွာသည္။
ေျဖာင္း……ေျဖာင္း......သိန္းအုပ္က အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းကို ႏွစ္ခ်က္ဆင့္႐ိုက္သျဖင့္ စိမ္းႏု တြန္႔လိမ္သြားသည္။ သူမရဲ႕ျဖစ္အင္ကို ၾကည့္ၿပီးဆာမိတို႔က တဟားဟားရယ္ေတာ့သည္။
သိန္းအုပ္က သူမအဖုတ္ကို ကုန္းရက္ၾကျပန္သည္။ ေၾကာက္လန္႔႐ွက္ရြ႔ံစြာ သူမ႐ုန္းကန္သည္။ ဆာမိက ေနာက္ေနသူမရဲ႕ ရင္သားေတြကို ကလိျပန္သည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာ သူမ အ႐ႈံးေပးလိုက္ရပါၿပီ။ သူမ မ႐ုန္းကန္ႏိုင္ေတာ့။ ႏႈတ္ဖ်ားမွတစ္အင္းအင္းညည္းကာ သူတို႔ျပဳသမ်ွႏုရ႐ွာသည္။…အား...
ျပင္းထန္စြာ တိုးဝင္လာေသာ လိင္အဂၤါေၾကာင့္ သူမနာက်င္စြာေအာ္ဟစ္မိသည္။ သိန္းအုပ္က ေတာ့ဂ႐ုမစိုက္သူအလိုျပည့္ရန္သာအားထုတ္ေနသည္။ ေအာက္မွာေတာ့ စိမ္းႏုက တြန္႔လိမ္ ေကာ့ပ်ံေနၿပီ။
သိနိးအုပ္တစ္လွည့္ ဆာမိတစ္လွည့္ႏွင့္ ဘယ္ႏွခ်ီျပီးမွန္းမသိေတာ့။ သူတို႔အလိုျပည့္ေတာ့ သူမလႈပ္ပင္မလႈပ္ႏိုင္။ သုတ္ေရေတြ ေပပြေနေသာ သူကို ထားခဲ့ကာ ဆာမိတို႔ထြက္ခြာသြားသည္။ သူမသာခံုေပၚမွာလက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ရက္သားက်န္ခဲ့႐ွာသည္။

ျပီးပါျပီ